Netwerksturing

Beleid komt steeds vaker tot stand door interactie met anderen; om draagvlak te creëren, om kennis of middelen van andere partijen te benutten of omdat het een te complexe opgave is voor één partij. Deze interactie met anderen wordt netwerksturing genoemd. In netwerksturing vindt in tegenstelling tot de traditionele beleidsvorming de kaderstelling op een andere manier plaats, namelijk door een reeks aan beslismomenten waarbij de kaders het resultaat zijn van de interactie tussen de betrokken actoren. Deze kaders kunnen in de loop van de tijd worden bijgesteld door veranderende omstandigheden of nieuwe inzichten. Er zijn geen SMART geformuleerde doelen, maar een ambitie wordt geformuleerd als einddoel.

Doordat bij netwerksturing de kaders op een andere manier tot stand komen, vraagt dit ook een andere manier van controleren. Bij de kaderstelling maken de volksvertegenwoordigers en de colleges afspraken over welke partijen mee doen in het netwerk, hoe het proces gaat lopen en wat de rolverdeling tussen alle actoren is. Deze afspraken moeten ervoor zorgen dat het netwerk goed functioneert. De volksvertegenwoordigers controleren vervolgens of het systeem en de procedures in het netwerk voldoen aan de gemaakte afspraken. In vergelijking met traditionele controle ligt de nadruk veel meer op het proces dan op tussenresultaten. Indien het systeem voldoet aan de gemaakte afspraken kunnen de volksvertegenwoordigers erop vertrouwen dat het systeem goed functioneert om uiteindelijk tot de gewenste resultaten te komen.

Naast systeemverantwoording is het in netwerksturing belangrijk dat er procedurele afspraken gemaakt worden over de inrichting van het beleidsproces. Verder is het belangrijk dat de voortgang van het beleidsproces op een overzichtelijke en heldere manier gepresenteerd wordt, waarbij meer gefocust wordt op het proces dan het bereikte effect. Ten slotte is het in netwerksturing belangrijk dat er momenten worden vastgelegd waarop verantwoording wordt afgelegd en dat er geëxperimenteerd wordt met de controle en toezicht in netwerksturing om hieruit lessen te kunnen trekken voor nieuwe beleidsnetwerken