Cocreatie en coproductie

Cocreatie en coproductie zijn termen die worden gebruikt wanner wordt gesproken over (nieuwe) vormen van betrokkenheid van burgers. Cocreatie wordt vaak breed geformuleerd als een vorm van samenwerking waaraan mensen deelnemen vanuit verschillende achtergronden met diverse talenten en in diverse rollen, waarbij wordt gezocht naar oplossingen voor complexe uitdagingen. In de bestuurskundige literatuur, waarbij het specifiek gaat over samenwerking tussen besturen en burgers wordt vaak de term coproductie gebruikt. Enkele cruciale elementen om van echte coproductie te kunnen spreken:

1. Het gaat om het produceren of ontwikkelen van publieke goederen of diensten die maatschappelijk waardevol zijn
2. Waarbij zowel de burgers als coproducenten als de overheid als professionals samenwerken
3. Met als doel om de kwaliteit en de kwanititeit van deze publieke goederen of diensten te verbeteren of verhogen

Coproductie bevind zich in de beleidsuitvoerende fase: het realiseren van beleid via productie van goederen in diensten. Coproducenten maken zelf ook gebruik van de goederen en diensten die geproduceerd worden. Er zijn verschillende vormen van coproductie:

1. Complementaire coproductie – burgers nemen taken op die aanvullend zijn aan het primaire dienstverleningsproces dat door de organisatie wordt opgenomen.
2. Coproductie in de implementatie – burgers zijn actief betrokken bij de implementatie van diensten of goederen, maar niet in het design ervan. Coproductie is dan een essentieel onderdeel van het primaire proces, maar burgers hebben geen invloed op hoe het product of die dienst moet worden geleverd.
3. Volledige coproductie – burgers zijn betrokken bij het design en bij de uitvoering van de dienstverlening.